Bumperkleven bij de kassa

Al enkele jaren geleden heb ik afscheid genomen van de overtuiging dat het rijden van de maximum snelheid  op de weg je het snelste ergens brengt.

De laatste tijd ben ik in mijn immer durend onderzoek hoe het leven werkt eens op gaan letten hoe het wachten voor de kassa bij de supermarkt mij verging, geïnspireerd door een fles ketchup.

Na een tocht langs de schappen en koelvitrines bij de lokale supermarkt is het op enig moment tijd om bij de kassa aan te sluiten. Met een snelle indringende blik maakte ik een analyse van de wachtenden, het aantal caissières, de hoeveelheid boodschappen van mijn collega-klanten en wellicht onbewust waren meer aspecten in deze analyse betrokken. De oren gespitst om als eerste te kunnen horen of een stem door de intercom om nog een extra caissière vroeg, zodat ik mij als eerste kon opstellen bij de nieuw te bemensen kassa.

Na het maken van een klein sprintje naar de rij bij de verkozen kassa kon het wachten beginnen. Met een schuin oog naar de kassa’s naast mij, om te kijken of de voorgang daar niet nog sneller was, keek ik naar de pogingen van de caissière om de boodschappen van mijn voorgangers zo snel als mogelijk langs de scanner te halen om ze vervolgens op één grote hoop op elkaar te laten glijden, terwijl mijn collega-klant probeert te voorkomen dat haar sla en druiven worden geperst tussen twee flessen frisdrank nog voordat zij de winkel hebben verlaten. In de haast gebeurde het niet zelden dat er van de lopende band verschillende etenswaren op de grond belandden. Dit als gevolg van de gecombineerde werking van de zwaartekracht en onoplettendheid als gevolg van de nagestreefde hoge snelheid. Sommige etenswaren leiden hier niet zichtbaar onder. Het neerstorten van een fles tomatenketchup kon bij mij rekenen op een glimlach van oor tot oor. Dit ondanks het feit dat het wel een streep door de rekening was in mijn streven om zo spoedig mogelijk met mijn nieuw verworven etenswaren buiten te staan. Dit voorval zette mij aan het denken.

Tot het vallen van de fles met ketchup was de focus geweest op het zo spoedig mogelijk buiten staan. Dit terwijl de humor letterlijk en figuurlijk in de supermarkt lag! En waarom eigenlijk die haast bij de kassa, al winkelend langs schappen en vitrines was er helemaal geen sprake van haast geweest. En uiteindelijk brengt de haast bij de kassa een sleutel tot onthaasting. Hoe mooi kan het zijn?

Dit bracht mij tot een nieuwe aanpak bij het boodschappen doen. Met volle kar of mandje ga ik naar de kassa’s. Nog steeds doe ik een snelle scan en maak een analyse, gewoon omdat ik het leuk vind. Vervolgens maak ik de keuze voor de kassa waarvan ik de inschatting heb gemaakt dat het bij deze kassa het meeste tijd gaat nemen om af te rekenen.

Ik sluit achteraan bij de rij van deze kassa, ik laat minstens een meter tussen mijn voorganger en mij. Sinds deze aanpak gebeuren er heel andere dingen bij de kassa. Bij deze kassa vallen er nauwelijks etenswaren van de band. Bij deze kassa vragen mensen of ze van de vrije meter voor je gebruik mogen maken om even te passeren naar de kassa met een korte rij of mensen die met een halfje bruin brood en een onsje salami vragen of ze even voor mogen. Vriendelijk en dankbaar zijn de reacties. Zo gemakkelijk tover je een glimlach. Natuurlijk sta ik hierdoor niet sneller buiten. Wel sta ik anders buiten: rustiger, uiteindelijk blijer omdat ik iemand die echt haast leek te hebben gerust heb voor laten gaan en ik heb ondertussen alle tijd gehad om van de gekte bij de andere kassa’s te genieten.

Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd. En het ontspant nog ook!

Wat olifanten ons leren?

Gelukkig kom je ze steeds minder tegen, toch kent iedereen ze wel: olifanten die in het circus of op een verre markt aan de ketting staan en kunstjes doen. Het zijn deze olifanten die ons bijzonder kunnen inspireren.

Allereerst de ketting. Rinkelend bij iedere beweging trekt hij onze aandacht. Toch vreemd dat deze ketting die met een korte pen in de grond is verankerd het krachtigste dier van de aarde er van weerhoudt zijn vrijheid te kiezen. 

De olifant is met de geringste inspanning in staat zich van deze last te bevrijden en zijn vrijheid tegemoet te gaan. Hij doet dit niet omdat hem is afgeleerd aan de ketting te trekken. Immers, toen hij klein was en hij minder sterk, was de ketting wel afdoende om de olifant te beletten weg te lopen. Nu weet hij niet beter als wanneer de ketting er is hij geen poging hoeft te ondernemen om weg te lopen.

Dan de kunstjes die de olifant doet. Braaf doet hij wat zijn begeleider hem geleerd heeft in ruil voor wat eten. Keer op keer. Zich niet meer bewust van de mogelijkheden van zijn vrijheid. Zijn basisbehoeften van eten en drinken zijn ingevuld in ruil voor kunstjes.

Tot slot nog de begeleider van de olifant. Hij zorgt voor het eten van de olifant omdat zonder dit eten de olifant geen kunstjes doet. Als de olifant geen kunstjes doet, komen er geen mensen kijken die er geld voor over hebben om de kunstjes te zien.

Stel je de dag voor dat de ketting er niet meer zou zijn. De beperkingen van het circus of de markt vallen weg. De wereld ligt aan je voeten met alle mogelijkheden! Je instinct leidt je door de natuur om op een voor jou natuurlijke wijze te leven. Te leven zonder kunstjes en het kunnen plukken van de vruchten die op je pad komen totdat je genoeg hebt. Het is slechts de illusie die de ketting oproept die de dunne scheiding maakt tussen de gevangenschap en de vrijheid.

Lees meer

Persoonlijke ontwikkeling: 4 stappen om de relatie met je hart te hernieuwen.

Inleiding

Al zeker sinds de industriële revolutie zijn wij bezig om onze activiteiten te rationaliseren. We analyseren ons handelen en knippen het op in kleinere eenheden. We verdelen het, we beschrijven het, we delen het nog verder op, we halen de schijnbaar overbodige delen er uit, we normeren het, we koppelen de norm aan prestaties, we maken de normen strakker en uiteindelijk komen we bij het punt dat alles en iedereen uitgeput is en niemand meer enige verbinding ervaart met het uiteindelijke doel.

4 Stappen

Neem de moeite om drie minuten achterover te gaan zitten en kijkt naar je eigen bezigheden dan zul je merken dat je moeiteloos voorbeelden van het bovenstaande patroon uit je eigen leven kunt duiden.

Voordat je de gedachte de ruimte geeft te denken dat je hier toch niets aan kunt veranderen neem je weer drie minuten om achterover te zitten. Met een beetje geluk ervaar je de onrust in je lichaam die je huidige situatie met zich meebrengt.

Voordat je de onrust de ruimte geeft om je gedachten te bespelen neem je drie minuten om achterover te zitten en te luisteren naar je hart.

Wanneer het je nog drie minuten lukt om achterover te zitten en te luisteren dan zal je hart je antwoord geven op je vraag hoe jouw weg verder te lopen.

Herhaal deze oefening met regelmaat. Stilaan zal je hart steeds meer mee gaan doen in de dingen die je doet.

Lees meer